Rozet
Wat willen de menselijke begeleiders weten?
Rozet lijkt niet vooruit te branden. De laatste tijd valt het trouwens wel weer wat mee. Kan Rozet ons vertellen wat er in haar omgaat zodat wij snappen hoe zij zich voelt?
Verdeeld over een maand tijd, ga ik vier keer een gesprek aan met Rozet. Na het vierde gesprek, vraag ik van de menselijke begeleiders feedback op alle gesprekken. Deze feedback staat nu tussen de gesprekken door.

Rozet is traag en somber. Ze sjokt voort. Het heeft met haar lichaam te maken. Dat wil niet zo goed. Ze is lusteloos. Haar poten voelen zwaar aan. Ze sjokt echt. Rozet ging de laatste tijd in de auto ook direct liggen, i.p.v. zitten. Zo moe dat ze was.
Ze heeft alles nodig om overeind te blijven. Heeft ook niet overal zin in. Lijkt soms ook een beetje apathisch. Is een beetje afgesloten van de wereld, leeft in zichzelf. Het leek erop alsof ze erg depressief was. Ze heeft niet genoeg energie. Is zwaar. Buiten deden we erg lang over een erg kort rondje. Ze sjokte echt.
Ziet wel wat er allemaal om haar heen gebeurt maar krijgt het ook allemaal niet mee. Wist ik niet.
Ook alle enthousiaste pogingen van buitenaf (Naomi), ze kijkt ernaar en doet er niks mee. Voelde me vaak zo machteloos.

Wat is er met haar aan de hand?
"Ik ruik een metaallucht.
Ik voel me onbestendig. Er is een heleboel gaande. Dat kan ik allemaal niet bevatten. Heb haar geprobeerd te vertellen dat we bezig waren met verhuizing en een grote verbouwing, maar waarschijnlijk niet door middel van plaatjes.
Ik voel de warmte van de zon. Ze lag veel buiten in de tuin.
Ik merk bedrijvigheid in huis van mijn twee baasjes. Ja, we hebben 4 ½ maand verbouwd.
Ik proef voer dat ik een beetje te bitter vind. We hebben zeer veel verschillende soorten voer uitgeprobeerd.
Ik zie licht. Het is dus zomer.
Wat is er met mijn lijf? Niemand kon ons vertellen wat er met Rozet aan de hand was. Dierenarts niet, specialist niet.
Er is iets met eiwitten. Die krijg ik te veel of te weinig. Achteraf klopt dit als een bus.
Mijn cellen krijgen niet genoeg energie om mij overeind te houden."

Rozet, ik neem nu afscheid, want ik word erg moe van je.
Mag ik de volgende keer met de nieuwe Rozet praten?
"Ja, natuurlijk. Dit was alleen om je duidelijk te maken hoe ik me voelde. Zeg eh, dat wou je toch?" Geweldig! J
Ja dank je. Ben ik erg blij mee. Dag lieverd, dank je voor de les!
Ik drapeer mijn deken van liefde over haar heen. Ze neemt 'm in ontvangst en huppelt weg. Kan ik helemaal voor me zien. Kan ik dit haar ook geven?

Dit is exact de Rozet van een maand of acht geleden. In de zomer dus. Wij zaten midden in een verbouwing. Wij zaten toen nog in onze zoektocht naar het juiste voedsel. Overal reageerde ze slecht op. Je zag haar steeds zwakker worden.

Tweede gesprek:

Hoi Rozet,
Ik vraag me af waarom ik telkens maar jouw foto omdraai om erachterop te kijken.
"Je wilt zeker het achterste van mijn tong zien? Nee, die is niet voor jou, die is wel voor mijn baasjes." Heerlijk, zo eigenzinnig.
Erg herkenbaar. Waarschijnlijk moet ze je eerst meer vertrouwen.
Okay, het achterste van jouw tong hoef ik niet per se te zien maar Naomi en Saskia hebben zich wat zorgen om je gemaakt. Je liep er zo lusteloos bij en ze wilden weten waarom dat was.
"Dat was dus lichamelijk. Het voer was niet goed. Dat is het nu wel. Er is dus geen vuiltje meer aan de lucht."
Heel erg fijn! Is zo’n geruststelling voor ons.

Is er iets dat je wilt vertellen?
"Ik heb het fijn op het opvangadres. Daar zijn ze ook erg gek op me. Dat dachten we al, maar de bevestiging is fijn. Het opvangadres is dol op haar.
Sorry, ik ben wat gereserveerd.
Als je iets wilt weten, moet je het echt zelf vragen. Ik kom daar niet spontaan mee. Dat ligt niet in mijn aard."
Haha, tja, mevrouw heeft een eigen willetje. Moet echt je best voor haar doen. Je moet haar voor je winnen en dan … is het goed.

Hoe vind je jezelf?
"Ik vind mezelf wel okay. Fijn!
Vond het wel erg dat ik zo’n last voor Naomi was. Dat zij zich zo zorgen om mij maakte. Maakten we ons zorgen om elkaar ;-)
Ik heb blauwe vlekken op mijn tong. Deze is niet egaal van kleur."
Klopt, maf dat ze dat weet zeg.

"Mat en Trui (Naomi en Bea van het opvangadres) hebben ook een puppiecursus met me gedaan.
Ik geloof dat dat niet zo’n heel succes was. Ze moesten me wat aanpakken en dat wilden ze niet. Haha, daar zijn ze veel te gevoelig voor."
Haha, heb tot tranen toe gelachen. Klopt als een bus. Vb.: alle honden moesten op een rijtje zitten en wachten totdat de baasjes riepen. Elke hond vloog naar z’n baasje. En Rozet, liep op haar gemak de andere kant op.

"Ik heb nu echt contact met Naomi. Ze denkt in plaatjes met mij. Dat vind ik heel fijn. Laatst stuurde ze mij een plaatje van een heleboel dieren. Een kinderboerderij, een dierentuin? Kweenie."
Voel me nog erg beperkt in het plaatjes-praten. Wil hier nog veel in oefenen.

"Naomi is de gevoeligste van de twee. Ik ben het gekst met haar. J
Ik vind het heerlijk als ze me stevig vasthoudt. Dan voel ik haar handen door mijn dikke vacht glijden. Zalig vind ik dat."
Hier geniet ik zelf ook zo enorm van.

"Ik ben een gereserveerde hond, ook naar andere honden toe."
Klopt. Met sommige honden (vaak onderdanige) gaat het prima, maar Rozet ‘bepaalt’.

"Naomi is helemaal apetrots op mij.
Ik zie ook een poes in huis. Daar kan ik het goed mee vinden. We zoeken elkaars vriendschap wel op."
Bij het opvangadres hebben ze vier poezen. Eén is echt een maatje van haar. Heel leuk om te zien.

Nou, Miep, ik vind je behoorlijk spraakzaam vandaag.
"Ja, ik herken mezelf niet. Grappig. Ik zit echt op mijn praatstoel." Zo komisch!

Hoe gaat het tussen Naomi en Saskia?
"Het botert niet zo goed tussen die twee momenteel." Klopt, helaas weer.

Wat zou je nog willen? Van vind je leuk?
"Ik vind door de stad lopen erg leuk. Dan zie ik mensen elkaar aanstoten: kijk eens wat een mooie hond. Dit gebeurt inderdaad regelmatig. Allebei trots! Ik dacht alleen dat ze het te druk vond. Binnenkort de stad maar weer in.
Naomi heeft dat vaak niet eens in de gaten. Die is zo wel blij met mij." Haha, klopt, maar vaak zie ik het ook wel hoor. Genieten!

"Ik ben trouwens niet helemaal dol op kinderen.
Die tasten mijn éer’ aan. Ze hebben niet genoeg respect voor me. En ik vind dat ik een hond ben waarvoor ze dat wel moeten hebben."
Dat is zo verhelderend en herkenbaar. Mooie uitleg geeft ze. Ik ben soms wel bang dat Rozet een keer hapt in een onbewaakt ogenblik.

Waar heb je een uitgesproken hekel aan?
"Het is laag, het maakt herrie. Misschien skaters of skateboarders of radiografisch bestuurbare autootjes. Dat vind ik helemaal drie keer niks."
Bulls eye! Ik ben sprakeloos. We hebben het pas nog meegemaakt. Ze heeft er echt de pest aan, aan alle drie.

Wat zou je graag willen?
"Ik zou wel een keer een nestje willen.
Van een zwarte vent. Daar zit dan een bruin pupje bij. Dat is mijn favoriet."
Tja, ze maakt me aan het twijfelen. Ik had me er bij neer gelegd dat ze geen nestje zou krijgen i.v.m. artrose. Vind het wel een schattig idee van haar.

Waarom vind je het leuk om een hond van dit ras te zijn?
"Die hoeven niet zoveel van de baas. Klopt! Ik moet er niet aan denken een herder of zo te zijn.
Die zijn mij te actief. Bij mij is alles wel gauw goed. Gelukkig! Er wordt veel van dit ras geaccepteerd. We staan nu eenmaal bekend om bepaalde karaktereigenschappen. Juist dat vind ik/vinden we zo leuk aan Rozet. Zij is meer dan prima zoals ze is. Vind het prima zo. Hoef mij dus niet anders voor te doen dan ik ben.
Ben heel gemakzuchtig. Doe dus niks te veel." Haha, alles op d’r gemakkie. Achter een bal aanrennen? Ben je gek. Achter een hond aanrennen? Maakt gewoon kleinere rondjes zodat de afstand korter wordt.

"Heb nu weer lol in het leven. Loop opgewekt, huppel weer vrolijk door. ZO fijn! Met die twee? Echt niet voor het eerst hoor dat ze elkaar in de haren vliegen. Ze krijgt ook alles mee. Komt wel weer goed. Ik ben laconiek over veel dingen. Ook hierover." Daar kan ze gelukkig haar voordeel mee doen. Ben er blij mee.

"Ik blijf bij Naomi. Zij is het gekste met mij. Geen twijfel over mogelijk. Saskia blijft ook, maar dan in vriendschap.
Saskia is ook gek met mij hoor. Ik ben zo’n beetje hun trouwring. Hahaha." Als we zouden trouwen, zou Rozet er ook zeker bij zijn. Ik wilde Rozet het liefst de ringen laten brengen (als ze de goede kant op wilde lopen tenminste). Ongelooflijk dat zij het zo benoemt.

Hoi Rozet, ik kom nog eens terug. Okay?
"Ja, hoor, was ik weer niet spraakzaam genoeg?" Lekker ding, hè?!
Jawel hoor, maar ik merk dat ik moe word. Ik ga naar bed. Ik zoek je binnenkort weer op.

Derde gesprek:
Rozet is teruggetrokken. Zit niet goed in haar vel. Is bang dat het niet meer goed komt tussen die twee. Heeft ze goed aangevoeld. Is er iets ernstigs gebeurd? Ze mist Saskia. Rozet zit in een hoekje en huilt. Dit vind ik zo moeilijk en zielig voor haar.
Dat soort dingen gebeurt, lieve Rozet. Het heeft niks met jou te maken. Ben blij dat je dit tegen haar gezegd hebt.
"Maar ik gun ze dit niet. Al die ellende. Ik vind het zielig voor die twee."
De crisis heeft doorgezet en mijn partner en ik zijn inmiddels inderdaad uit elkaar.

Vierde gesprek:
Rozet loopt als een parmantige dame aan de lijn. Juist! Het is geen leren riem maar een gekleurd koord. Klopt, ze heeft twee aan elkaar geknoopte blauwe riemen.
Ze zit weer lekker in haar vel. Ze heeft de lente in haar koppie.

Rozet voelt zich fijn in dit vrouwenhuishouden. Ze is doller op vrouwen. Het is lieflijk en harmonieus. Ze voelt zich er thuis, zij is immers ook een meidje. Juist ja, gelukkig. Op dit moment hoeft ze niks anders. Rozet heeft het prima naar haar zin. Ze voelt zich goed en in balans. Blij om te horen!

Wil je nog iets tegen Naomi en Saskia zeggen?
"Zeg maar dat ik helemaal dol op ze ben en dat ik weet dat dat wederzijds is."
Dat is toch wel het mooiste compliment!