De ratjes Peppie en Kokkie

 

Peppie: heel warm diertje, is heel sociaal. Stel zich op achter Kokkie. Laat Kokkie voor gaan. Kokkie is zekerder van zijn zaak. Een van de ouders is wit, de ander heeft een kleurtje.

Natasja heeft een kleurtje, geen dreadlocks, wel kroezig haar.

 

Peppie is erg gelukkig hier. Hij heeft het heel erg naar zijn zin, zo samen met Kokkie. Ze kunnen het prima vinden samen.

Soms vechten ze samen. Natasja schrikt daarvan. Maar dat hoeft niet hoor. Natasja maakt toch ook wel eens ruzie met haar vriendinnetjes? Nou dat doen Peppie en Kokkie ook. Niet van schrikken.

 

Peppie vindt het fijn dat ze zo rond kunnen kijken in de kamer. Ze staan op een tafeltje in een aquarium.

Vader snurkt. Daar wordt in huis over gesproken.

 

Als hij en Kokkie uit het aquarium zijn, en er speelt muziek, heeft Peppie daar last van. Ik dacht eerst dat het lag aan de frequentie van het geluid maar dat is het niet. Hij heeft last van de trillingen die via zijn snorharen binnenkomen.  Die trillingen zijn niet goed voor hem. Die resoneren in zijn hele systeem door. Hij raakt erdoor uit balans. Hij heeft het gevoel dat hij op een trilplaat staat, zo eentje uit de sportschool. Dat vindt hij erg vervelend.

Hij zou graag weer op eigen gelegenheid het aquarium in willen kunnen, als hij er niet meer uit wil zijn. Kun je zoiets voor hem bouwen? Dan kan hij zelf bepalen of hij binnen of buiten het aquarium is. In het aquarium heeft hij geen last van de luchttrillingen. Daarbuiten wel. Kokkie heeft daar allemaal geen last van. Die is lang niet zo gevoelig als Peppie is. Hij kan beter voor zichzelf zorgen. Peppie kijkt best tegen Kokkie op. Kokkie staat veel steviger in het leven. Is veel minder bang aangelegd.

 

Ik vraag wat voor kunstjes ze samen doen. Ik zie ze over een laddertje lopen. Door een tunnel lopen vindt Peppie ook leuk. Hij vindt het heerlijk om te knuffelen. Hij heeft nog nooit gebeten. Kokkie wel eens. Ik zie ze over Natasja’s armen en borst lopen en over haar hele lijf.

 

Hij is ook schuw omdat hij denkt dat hij niet leuk genoeg is. Kokkie is wat manser en daardoor voelt Peppie zich wat minderwaardig. Kokkie leert ook sneller.

 

Soms mag Kokkie wel uit het aquarium en Peppie niet.

Peppie vindt dat niet erg. Hij hoeft dan niet zo te schrikken van dat geluid en die trillingen van de muziek. Hij wordt er echt door overvallen. Er zit wel een nare hoge toon in muziek daar heeft hij last van. Die toon slaat helemaal op zijn keel. Gaat zo door zijn oren heen, naar zijn keel.

Als Peppie weer zo is geschrokken van die muziek die hem helemaal overmant, moet hij helemaal bijkomen van de schrik. Daarom wil hij niet meteen komen als Natasja hem roept. Hij is bang dat de muziek, terwijl hij naar zijn kooi wordt gedragen, weer aangaat en hij dan van de schrik van Natasja afvalt.

 

Ik zie Peppie driftig rondrennen met Kokkie in het aquarium. Hebben het heel erg naar hun zin, want er wordt veel met ze gedaan. Er wordt veel met ze gespeeld.

Dat vindt ie leuk. Hij kan het goed vinden met Kokkie. Soms hebben ze wel eens knokken, daar schrikt Natasja van. Maar dat hoeft niet. Natasja heeft ook wel eens ruzie.

Peppie heeft een beetje last van zijn tandjes, rechtsboven en rechtsonder. Die zijn wat gevoelig. Waar komt dat door? Krijg ik geen antwoord op. Gevoeligheid is 4 op de schaal van 10.

Dat is de reden waarom ie graag zachte dingen eet en geen harde dingen.

Ze wonen in een aquarium. Zijn rechteroor doet zeer, de binnenkant. En als ze eruit gaan, houdt Natasja haar hand in het aquarium. Kokkie loopt er vanzelf op. Peppie moet ze even pakken. Gaat voorzichtig.

Heel zacht opgepakt, heel zacht opgepakt. Natasja heeft heel zachte handen.

Natasja ruikt altijd zo lekker.

Als er muziek aangaat en ze zijn eruit, dan lijkt het wel of ie een soort kortsluiting in zijn hoofd krijgt. Of zijn ogen eruit puilen. Zijn snorharen trillen. Hij heeft er veel fysiek last van. Het komt door de toonhoogte, die de muziek verspreidt. Achter de kast heeft ie er zelfs stuiptrekkingen bij, die de familie niet ziet.

Hij krijgt er hele erge hoofdpijn van. In het aquarium heeft ie daar ook last van, maar daar kan hij niet weg. Wat gezelligheid betreft vindt hij het fijn om in de huiskamer te staan. Wat muziek betreft zou het beter zijn als hij in de slaapkamer van Natasja staat.

Hij weet wel dat Kokkie slimmer is. Kokkie is beter geaard. Weer die tandjes die zeer doen. Rechtsvoor, rechtsonder… doet zeer.

Wat je eraan kunt doen; geen idee. Het lijkt een familiekwaal, alsof het erin gefokt is. Misschien heeft hij ooit een schok gehad, op zijn tanden. Een soort stroomschok. Hij heeft een keer een snoertje doorgebeten. Toen heeft hij een schokje via die twee tandjes gehad. Dat is gevoelig gebleven.

Hij vindt het heerlijk als Natasja hem aait. Zo over de hele lengte van zijn lijfje.

Waar hij nog meer blij van wordt? Als hij zelf weer terug in het aquarium zou kunnen kruipen. Dat zou fijn zijn.

Peppie vindt de mensen leuk. En hij vindt het ook leuk om op ze te lopen en met ze te spelen. Vaak vindt-ie het wel te warm om over ze heen te lopen. Hij puft dan echt. Het zitten op koud zeil vindt hij fijn. Of op een koud bureau. Dat vindt hij ook fijn.

Hij vindt het fijn om gekroeld te worden. Rechtsonder bij zijn kinnetje. Hij gaat dan helemaal met zijn rechterpootje omhoog zodat je er goed bij kunt.

 

Ik zie hem ook een spelletje doen waarbij hij en Kokkie over elkaar heen tuimelen. Peppie houdt van biscuitjes, met name van Maria-biscuitjes. Af en toe een dode vlieg vindt hij ook lekker.

 

Met een aardend aroma, een Bach-remedie en een rode doek als nestmateriaal, zetten we Peppie terug in zijn kracht. Natasja gaat een laddertje fabriceren waarmee Peppie zelf terug in het aquarium kan als hij daaraan behoefte heeft.

 

Score van dit gesprek: 98% correct waargenomen.