• waarom mag ik niet aan je oren komen?
• waarom ben je zo bang voor trekkers en vrachtwagens?
• wat/wie was de doorzaak van je gebroken griffelbeen?
• ben je gelukkig?
• kan ik nog niets voor je doen?
• wil je iets over je jeugd vertellen?

Lotte is een eerlijk paard. Een duidelijk paard. Jullie begrijpen elkaar. Jullie hebben het goed samen.
"Die sporen vind ik maar niks. Ik zou zo graag free style of a la Voest willen werken met Pauline.
Ik weet dat ze dat kan. Ik weet ook dat ze dat durft. Dat ze durft voor zichzelf op te komen in deze conventionele paardenwereld.
We hebben samen een conventionele band en ik wil die band graag verdiepen. Pauline heeft dat in zich. Ik geloof in haar. Wij zijn een team en kunnen voor topprestaties. Dat voel ik wel. Topprestaties niet in de zin van prijzen in de prijzenkast maar samen kunnen we op die andere manier heel ver komen."
Daar denk ik al langer over, over Voest. Mijn boekenkast staat vol met al die nieuwe inzichten in het omgaan met paarden.

"Mijn oren?
Doen we straks."

"Nee, nu nog even geen vragen. Graag eerst nog wat kleppen.
Ik heb het prima naar mijn zin. Ik word goed verzorgd. Pauline is erg goed voor mij. Ze is ook blij met mij en trots op mij. Dat is natuurlijk voor ieder dier de grootste wens: dat je menselijk begeleider met je wegloopt.
Ik ben een heel eerlijk paard. Zal geen steken uithalen. Het is wel zo dat ze niet moet me moeten sollen. Mensen niet en paarden ook niet. Daar word ik chagrijnig van."
Dit is typisch Lotte.

Is er iets dat Pauline voor je kan doen?
"Ik zou mijn hooi graag wat meer opgeschud krijgen. Het is nu vaak een plak en dat vind ik niet lekker. Dan die harde stukken erin vind ik niet lekker. Soms is het ook wat stoffig. Dat is dan helemaal niet om te eten. Bovendien kriebelt dat in je neus. Dat vind ik niks.
Dus de kwaliteit van het hooi is soms niet helemaal optimaal. De hoeveelheid: het is net genoeg. Net goed. Meer moet ik ook niet krijgen. Ik zou blijven eten."
Klopt helemaal. Lotte is een fijnproever. Dat hooi was de laatste tijd echt slecht van kwaliteit. Dat eet ze echt niet. Dat laat ze beslist liggen.

"Straks weer lekker de wei in. Ik kijk er nu al naar uit. Oh, wat ben ik dol op gras. Liefst van die lange pollen. Liefst niet waar kunstmest is gestrooid. Ik vind dat gras toch smakelozer. Nee, puur natuur, dat aan de zijkant van de weg met al die kruiden ertussen. De smaak van de autogassen neem ik er maar voor lief bij."
Hahaha, klopt helemaal. De wei, acht dat moet dan maar, maar het lopen naar de wei, dat is het eigenlijke feest. Snel nog even langs de weg het lange gras eten.

"Wat zou je eten als je vrij zou rondlopen? Paarse klaver. Dat vind ik heerlijk. Thijm, maar dat is wel bitter. Wortelen daar ben ik gek op. Appel ook.
Ik ben een paard dat erg op smaak is, Ik wil altijd ook alles proeven. Heerlijk vind ik dat. Ik ben echt een fijnproever. "
Klopt, hierin herken ik Lotte helemaal.

"Ik ben een heel sociaal dier. Heb een goede band met Pauline. We zijn maatjes. Daar ben ik er blij mee. Ik ben te vertrouwen en zij is dat ook. Wij hebben dus een goede aan elkaar. "

Oren nu.
Waarom mag Pauline niet aan je oren komen?
"Ik vind het niet fijn dat ze dan met haar jas in de buurt van mijn ogen komt. Ze had een jas met een scherpe rits en daarmee is iets gebeurd.
Als ze nu aan mijn oren komt, associeer ik dat nog steeds met dat scherpe schuren tegen mijn ogen."
Dat van die rits, begrijp ik niet maar Lotte is ook betuigd geweest. Ze kreeg dan oogkleppen op. Misschien heeft ze daar dus iets van overgehouden.

Trekkers en vrachtwagens?
"Die geven mij het gevoel van een naderende op hol geslagen kudde paarden. Daar moet ik instinctief op reageren. Dat gevoel zit ‘m in de denderende grond. Daar komt dat van. Het komt niet door het geluid. Er komen vaak genoeg vliegtuigen over. Nee dat is het niet, het is de grond.
Ik reageer ook als er een paar paarden langs komen galopperen. Alleen als ze dat hard doen. Dan sta ik paraat om mee te gaan in de vlucht."

"Ik heb een mooi gezond gebit. De tandarts is laatst nog geweest. Ik vind de uiterlijke verzorging heel belangrijk. Pauline gelukkig ook. Wij passen wat dat betreft ook heel goed bij elkaar. "
Ook weer zo bijzonder dat ze dit vertelt. Dat hele tandartsgebeuren vind ik eigenlijk maar een hype. Vroeger gebeurde dat als het nodig was, nu moet dat twee keer per jaar. Toevallig is ze pas nog bij de tandarts geweest. Frappant hoor, dat ze dat vertelt.

"Griffelbeen, dat zit achter. Ach, ik wil niet wijzen. Laat dat maar.
Rechtsvoor is ook niet goed."
Linksachter dus dat griffelbeen. Rechtsvoor was door de hoefsmid een correctie iets te rigoureus doorgevoerd.

Ik stop nu Lotte.
Dank je voor dit gesprek.
"You’re welcome!"
Ik kom snel terug om het even af te ronden. We zijn nog niet helemaal klaar.

Hoi Lotte, daar ben ik weer.
Je bent verdrietig. Wat is er aan de hand?
"Ik heb vandaag niet goed gewerkt, misschien niet tijdens een wedstrijd. Pauline had zich er zo op verheugd. Ik heb haar teleurgesteld. Ik kon er niets aan doen. Ik had mijn dag niet. Ik had graag anders gewild."
Ik weet dat Pauline nog steeds evenveel van jou houdt.
"Ja, weet ik maar ik had graag anders gewild. Ik kon er niets aan doen. Zeg haar maar dat het mij spijt. Zij heeft het wel goed gedaan. Ik alleen niet."
Ze vergeeft het je, daar hoef ik haar niet eerst voor te bellen. Ik weet het zeker.
"Ja, geef haar maar een dikke knuf van mij."
Klopt helemaal met de datum waarop jij dat gesprek hebt gevoerd, Mieke. We hadden geen wedstrijd maar het rijden ging op die dag echt voor geen meter.

Wil je nog iets over je jeugd vertellen?.
"Heb een goeie jeugd gehad. Er waren veel andere paarden. Manege? Grote pensionstal? Het was er altijd een grote drukte met paarden en af en aan rijdende wagens. Ik stond midden in het leven.
Misschien is dat hier wel het geval. Als dat zo is, voel ik geen behoefte over mijn verleden te vertellen."
Klopt, die drukte is hier.

Lotte, heb je alles gezegd wat je wilde? Dit is je kans! Zeg het maar!
"Druppeltjes in mijn water. Ik ben een paard van smaak. Wil er graag een smaakje aan. Drink ook liever uit de sloot dan dat ijzersmakende kraanwater. Ik ben een fijnproever."
Ze is gek op Roos Vicé. Ik geef haar daar wel eens een slokje van.

"Ik heb het hier prima naar mijn zin. Heb het gevoel dat Pauline en ik in harmonie zijn. Het synergie-effect treedt op. Ja, ik houd het hier wel uit. Zeg maar tegen Pauline dat zij een vriendin voor mij is. Wij zijn samen een goed team."
Wat heerlijk om te horen. Ik sta er echt van te kijken wat ze je allemaal heeft verteld.
Toevallig trouwens dat dat eerste gesprek op mijn verjaardag plaatsvond. Echt een cadeautje!