Buddy heeft het benauwd als ik op hem intune. Niet ernstig maar hij is wel kortademig, het lijkt wel of hij niet genoeg zuurstof krijgt. Het voelt ook slijmerig in zijn longen en in zijn bek.
"Buddy kan nogal kwijlen. Dat is natuurlijk dat slijmerige in zijn bek."

Ook linksvoor en linksachter, dat voelt niet goed. Dat voelt een beetje lammig.
Hij lijkt ook wel een beetje scheef te lopen. Zijn kop ook scheef.
"Klopt. Buddy heeft last van artrose. Linksvoor en linksachter zijn niet in orde. Linksachter heeft hij aan de binnenkant van zijn poot een enorme knobbel zitten. Hij loopt inderdaad een beetje scheef. Ik word hier stil van."

Daarnaast heeft hij hoofdpijn. In een lichte mate hoor. Dat kun je met een ijszak wegkrijgen.
Het kan ook zijn dat hij er niet meer tegen kan om in de zon te liggen. Een warme kop vindt hij niet fijn.
Verder is zijn gebit niet jofel meer. Maar ja, wat wil je op zijn leeftijd.
"Buddy is juist helemaal gek op de zon. Hij ligt er graag in. Nu hebben we nog niet zoveel zon gehad dit jaar dus misschien is dat nu veranderd. Ik ga er eens op letten."

Buddy vraagt ook om eens naar zijn neus te kijken.
Zijn neus is beter geweest. Heeft hij veel met zijn neus gewerkt? Heeft ie gespeurd of zo? Er lijkt inwendig wel een gat te zitten. Een holte. Die ziet er schoon uit maar zo’n grote holte verwacht je niet. Is er iets met zijn neusholte?
"Vanmorgen heeft hij zijn neus weer opengehaald. Dat doet hij alleen als hij zich weer niet goed voelt. Speuren hebben wij nog niet met hem gedaan maar we zijn juist van plan dat met hem te doen."

Begeleidster Brenda wil graag weten of ze op de goede weg zitten met Buddy. Of ze de goede keuzes voor hem hebben gemaakt.
Buddy zegt dat hij nog niet is zoals hij zou moeten zijn. Hij geeft aan het gevoel te hebben dat ze op een parallelweg zitten. Dat ze net naast de oorzaak uitkomen. Hij zegt dat ze in de buurt komen maar dat het ’t nog niet helemaal is. Hij knapt wel op, daar niet van, maar het lijkt niet helemaal goed te komen en in principe moet dat wel mogelijk zijn. Hij geeft aan dat het lijkt of ze op de punt naast ‘de roos’ mikken.
"We waren bij de dierenarts, lopen nu bij de homeopaat en we lijken nu weer op dood spoor te komen."

Brenda vraagt zich af of Buddy pijn heeft.
Buddy geeft aan geen pijn te hebben maar wel kortademig te zijn. Linksvoor knakt hij af en toe door. Dat doet hem dan even zeer en dan zeurt het nog wat na. Linksachter zeurt het af en toe bij hem. Er is ook iets met zijn heupgewricht. De scharnieren van zijn botten schuren ook. Worden de scharnieren voldoende gesmeerd? Ik twijfel daaraan. Linksachter bij de hak. Ook niet in orde.
"Buddy heeft artrose en spondylose. Ik kan me er wel iets bij voorstellen dat zijn gewrichten zo aanvoelen."

Buddy laat alle behandelingen gelaten over zich heenkomen.
Natuurlijk vindt hij het niet fijn dat hij ziek is maar al die aandacht, die vindt hij niet vervelend.

Homeopatische behandeling of niet. Het maakt hem niet zo uit. Als hij er maar niet slechter van wordt.

Buddy wil graag een heel zacht bedje. Een oud dik kussen of zo. Lekker dik zodat hij erin weg kan zakken.
"Hij heeft gelukkig een heel dik en zacht bedje als slaapplaats."

Buddy maakt zich doorgaans niet zo druk. In feite heeft hij dat nooit gedaan. Het is een echte Golden. Gemakkelijk, geen rare fratsen. Een lekker dier om in huis te hebben.
"Klopt helemaal."

Buddy is gelukkig bij Brenda. Hij heeft een goed leven achter de rug. Vindt het heerlijk dat er nu zo met hem gedokterd wordt. Dat getuttel en die zorgen om hem. Dat vindt hij niet verkeerd.
"De doerak!"

Buddy is vroeger heel actief geweest. Dat is hij nu niet meer. Dat kan hij nu niet meer.
Buddy vindt dat niet erg. Hij heeft het prima naar zijn zin gehad en ook nu voelt hij zich niet ongelukkig. Hij legt zich gemakkelijk ergens bij neer.
Wat dat betreft is het een heel flexibele hond. Daar heb je geen problemen mee.
"Ik heb jaren met Buddy gehoorzaamheid getraind. Hij vond het een feest. We hebben demonstraties gegeven en van alles en nog wat. We hebben een mooie tijd gehad."

Is-ie ooit getraind met de clicker? Hij reageert op een bepaald geluidje. Een click of een knippen met de vingers.
"Niet te geloven. Ik vraag zijn aandacht door met mijn vingers te knippen."

Er zit ook iets bij zijn schouders naar zijn nek.
Hij sukkelt wat met zijn gezondheid op het moment.
Ik bied hem daarom aan te drinken uit mijn bron van onvoorwaardelijke zelfgenezing.
Hij wil er niet van drinken. Hij is blij met de aandacht zoals hij ‘m krijgt.

Ik vraag Buddy of hij verder nog iets zeggen wil zeggen tegen Brenda.
Hij ziet zichzelf met het pasgemaaide gras spelen of met hooi of zo en zich er helemaal in rondrollen. Dat vond hij erg leuk. Hij vond het contact toen ook zo bijzonder.
"Klopt ook weer helemaal."

Hij heeft perioden gekend dat men heel actief was met hem. Ook perioden dat dat een stuk minder was. Daarom is hij ook zo blij dat hij een manier heeft gevonden om de aandacht bij hem te houden.
"Nou, als hij dus zo dol is op de aandacht die hij krijgt en hij had het in het begin van het gesprek over speuren, gaan we dat zeker doen met hem.

Hij vraagt mij tegen Brenda te zeggen dat hij haar heel lief vindt.