7 juli 2004: Balou komt vrolijk op mij over als ik haar roep. Gistermorgen was ze angstig. Wist ze niet waar ze was. Nu lijkt ze in haar sas te zijn.

Balou is een hond met een zware blaf. Ze draaft heel mooi. Heel log maar ook heel sierlijk. Ze danst als het ware. Haar hele vel en huid dansen mee. Fel is ze op katten. Die achtervolgt ze al blaffend. Balou was nieuwsgierig naar al dat leven daar bij die hondenshow. Deze werd niet ver van huis gehouden. Zo’n beetje op blafafstand. Ook al die geuren die overkwamen, Balou was erg geïnteresseerd in wat zich daar allemaal afspeelde. Ze is niet weggelopen, ze is simpelweg het besef voor afstand vergeten.

Er is iemand geweest die haar heeft gevonden en met goede bedoelingen heeft meegenomen. Heeft in haar een andere hond herkend en gedacht dat deze hond was vergeten of zo.
Ik zou bij de organisatie van de show navragen wie er met dit ras honden is geweest en achter die persoon aangaan. Balou is in liefdevolle handen.

Ze komt wel terug. Ze komt wel terecht. Ik zie haar heel blij.

8 juli 2004: Weer komt Balou heel vrolijk op mij af. Ze is niet eenkennig. Het is een hond met een hoge aaibaarheidsfactor en ze laat zich graag aaien. Het is een heel sociale hond, alleen met sommige honden kan ze echt niet door een deur. Dan herken je haar niet.

Balou voelt zich goed. Ze wordt goed verzorgd. Ze is beslist in handen van mensen die iets afweten van honden. Deze mensen zijn honden gewend.

"Er wordt goed voor mij gezorgd. De mensen zijn heel goed voor mij. Het zijn hondenkenners."
Ben je ver af van je huis?
"Nee, dat valt wel mee. Ik heb niet heel erg ver gelopen en ben vrij snel met mensen meegelopen."
Hoe lang lopen ben je van je huis af?
"Tien minuten?"
Waarom brengen de mensen jou niet naar het asiel?
"Omdat ze mij heel lief vinden. Ze denken dat iemand zijn hond heeft gedumpt bij de show zodat iemand anders hem wel zou meenemen. Ook denken ze dat ik een bastaard ben en dat ik niet gechipt ben."

Mieke: Plaats een oproep met foto in de regionale krant. De mensen waar Balou verblijft, lezen deze krant ook.
"Het zal dan nog even duren voordat ze mij weer afstaan maar als je hun geweten aanspreekt, komt dat vanzelf wel goed. Ik word eigenlijk wel tegen mij wil vastgehouden want als ik het voor het kiezen had, ging ik weer terug naar Tiny, maar ik zit nu telkens aan de lijn."

Tiny, de menselijk begeleider van Balou, vertelt:
Op 6 juli heb jou ‘s ochtends gemeld dat Balou al een paar dagen vermist was. Als je zegt dat ze toen angstig was, dan klopt dat wel. Toen was ze nog niet terug.

‘s Middags kregen we een telefoontje: we konden haar daar en daar ophalen. In alle consternatie heb ik vergeten aan jou te melden dat ze weer terug was.

Op 7 juli praat jij met Balou. Ze is vrolijk en in haar sas.
Dat klopt. Ze is dan inmiddels weer thuis. Natuurlijk wel wat ontdaan van alle commotie maar in de basis is het goed.
Balou’s bewegingen zijn inderdaad zoals je haar omschreef. Het is een heel intelligente hond dus als zij op die show is afgegaan, kijk ik daar niet van op.

… Ze is in liefdevolle handen …
Ja, ik had de indruk dat de mensen bij wie ze die dagen is geweest, erg gek op haar waren.

… Ze komt wel terug. Ze komt wel terecht. Ik zie haar heel blij…
Dat klopt dus.

8 juli 2004:
… Balou is weer heel vrolijk…
Gelukkig want ze is weer thuis. Ze is inderdaad allesbehalve eenkennig.

… Hoge aaibaarheidsfactor…
Absoluut!
… Heel sociale hond maar soms als een duveltje uit een doosje naar andere honden toe…
Klopt!

…. Balou voelt zich goed. Ze wordt goed verzorgd…
Gelukkig. Ze is dan al thuis maar jij weet dat nog niet.

Ons huis is inderdaad een minuut of tien lopen vanaf haar "opvangadres’’. De regionale krant met de foto van Balou had hen dus beslist bereikt. De mensen dachten dat ze gedumpt was omdat de eigenaar op vakantie ging. Ze dachten inderdaad dat Balou een bastaard was.